1 Αυγ 2011

ΣΙΓΑ ΚΑΛΕ... ΣΙΓΑ. ΘΕΛΩ ΤΡΙΓΥΡΩ ΜΟΥ ΣΥ ΓΙ

(Αυτό πρέπει να το έχω γράψει λάθος.
Λες να είναι ΣΙΓΗ το σωστό;
Και το διάστημα στη μέση λάθος είναι.
Αδέρφια συμπαθάτε με.
Είμαι αγράμματος κομμάτι)


Ο πάλαι ποτέ Νίκων
Τη δεκαετία του ΄80 είχαμε την τύχη, όσοι τέλος πάντων την είχαμε αυτή την «εξαίσια» τύχη, να βρεθούμε όχι μόνο απέναντι στα Μ.Α.Τ. του Νίκωνα του Αρκουδέα (αξέχαστο το σύνθημα: Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς τον Αρκουδέα),  αλλά και στα Μ.Ε.Α., αφού αυτές οι δυο μονάδες είχαν αναλάβει την Πράσινη περιφρούρηση του κράτους της Αλλαγής. 
Μιλάμε για πολύ ξύλο.
Διαβάζοντας λοιπόν προχθές στο «Μαχητή» την παραπολιτική του στήλη, αυτές οι αναμνήσεις μας ξαναήρθαν στο μυαλό, όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά επειδή συνειδητοποιήσαμε, για άλλη μια φορά, ότι κάθε εποχή, εκτός από τις Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης, έχει και τα δικά της Μ.Ε.Α. (Μονάδες Ένοπλων Ανδρών). Παλιότερα τα λέγανε Τ.Ε.Α. (Τάγματα Ένοπλων Ανδρών), σήμερα τα λένε...
Μέσων Ενημέρωσης Αγόρια.
Ελπίζουμε να μας επιτρέψετε, να θυμηθούμε, αλλά και να σας θυμίσουμε σε αυτό το σημείο, κάτι από τα ζόρικα νιάτα μας. Ένα σοσιαλιστικό σύνθημα εκείνης της εποχής, το οποίο το διασκευάσαμε λίγο, για να κάτσει καλύτερα στο σήμερα αλλά και σ΄αυτό που θέλουμε να πούμε.
Πάμε όλοι μαζί λοιπόν με το ένα , με το δύο με το τρία.

«Μ.Α.Τ. και Μ.Ε.Α. για μια Ελλάδα Νέα
Εσύ δεν είσαι λειτουργός, είσαι μια ιδέα»

(Παρεμπιπτόντως και ειρήσθω εν παρόδω, θα θέλαμε να μας θυμίσετε να πούμε σε έναν συνάνθρωπό μας που έχει ξεφύγει και πρέπει να ακούσει την αλήθεια, ότι είναι κάτι παιδιά, που ακόμα και αν γίνονται άντρες,  αυτό το κάτι που αναφέρει ο Κώστας Τουρνάς στο γνωστό του τραγούδι, το διεκδικούν και το κερδίζουν με το σπαθί τους.
Σας ζητάμε να μας το θυμίσετε, γιατί πρέπει να του το πούμε οπωσδήποτε, ειδάλλως θα συνεχίσει να τον παίρνει από κάτω και θα «χαλιέται» συνεχώς).


Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας.
Ω! Ω! Ω! Οποία έκσταση! Τι ταπεραμέντο!; Τι μπρίο!; Τι ρυθμός!; Τι φαντασιά οργιώδης!; Οποία τέχνη!; Όποια ειρωνεία!; 
«Αν κάποιος πολίτης», διερωτάστε, «θέλει να βάλει στο κέντρο της πλατείας Δημοκρατίας στο Αγρίνιο ένα τραπέζι με τσόχα και να παίξει ένα Θανάση ή ένα Στούκι με πέντε φίλους του μπορεί;»
Τι περιμένετε από μας τους ολίγους και αναξίους; Εμείς ούτε Θανάση ξέρουμε ούτε Στούκι. 
Για καμιά «μπόμπα χαρακίρι» μαζευόμαστε που και που, αλλά κι αυτό με προσοχή. Τρεις ή τέσσερις το πολύ. Οι απαραίτητοι... Μόνο και μόνο για να μπορεί η γκανιότα να κρατάει ανοιχτό το μαγαζί
Μην κοιτάτε εσείς. Εσείς είστε για μεγάλα πράγματα.


Μια απορία: Τα θέλετε και τα λέτε αυτά ή σας ξεφεύγουν. Γιατί αν σας ξεφεύγουν θα πρέπει να το κοιτάξετε. Αν πάλι θέλετε και τα λέτε, τότε πρέπει να το κοιτάξετε απαραιτήτως.
Μ' αυτά και μ' αυτά όμως παρασυρθήκαμε και ξεχάσαμε πως απευθυνόμαστε σε ανθρώπους, που επιτελούν λειτούργημα. Να φανταστείτε ότι ακόμα και κηδεία μα σου κάνει ο άλλος η λειτουργία είναι απαραίτητη. Εδώ φτάσαμε την κηδεία να την κάνουμε εμείς, που δεν είναι και της ειδικότητάς μας... Δεν θα την κάνει ο λειτουργός, ο πεπειραμένος; 
Μια συμβουλή μόνο: Έτσι όπως σφίγγουν οι ζέστες, δεν παίρνετε τα κουβαδάκια σας να πάτε σε καμιά παραλία εδώ κοντά, να χαλβαδιάσετε μπικίνια, που είναι ευάερα και ευήλια κι έχουν κι ωραία θέα. Ν΄ακούσετε και το φλοίσβο, που μιλάει Ελληνικά, όπως λέει ο Ελύτης, να μπερδέψετε τα χώματα με το νερό, να μαζέψετε βοτσαλάκια με του γιαλού τα καβουράκια, να αλείψετε με λάσπη το διπλανό σας, εξυπηρέτηση την οποία αν θυμάμαι καλά την έχετε εξελίξει σημαντικά... Θα τον θυμηθούμε αυτόν, που μας το 'λεγε πέρυσι αυτό, και θα σας τον πούμε, για να ξέρετε τι λένε και οι άλλοι για σας.


Τόσο υψιπετές, με τόση ζέστη δεν αντέχεται. Τη παθαίνεις την παράκρουση.

Και που είστε… Όταν κάποιος στην παραλία, ακόμα και αν δεν έχει όλη την οικογένεια μαζί του βάλει ένα πλαστικό τραπέζι και δύο καρέκλες και ανοίξει τέρμα τα ηχεία για να ακούσει την Έλλη την Κοκκίνου, ξεχάστε ότι έγινε μεταξύ μας, δείτε το χαλαρα και μην ψάξετε να βρείτε τον κ. Μαζωνάκη για να τον ρωτήσετε, αν επιτρέπεται. Σας βεβαιώνουμε εμείς ότι στην παραλία επιτρέπεται.
Επειδή όμως πρέπει να είστε καλυμμένοι από όλες τις μεριές, εάν έρθει ο Γιώργος, όχι καλέ αυτός, ο άλλος, ο Μαζωνάκης και σας ρωτήσει, αν μασάει ο αρχηγός των Μασάϊ, να του πείτε... ότι μασάει αλλά δε φτύνει. Ειδικά πάνω στα μούτρα των συμπολιτών του, ακόμα και όταν αυτοί είναι λίγοι.
Αφού όμως η κουβέντα ήρθε στον αρχηγό των Μασάϊ, ακούστε και κάτι άλλο σημαντικό γι αυτόν, που έμαθα από τις μεγάλες μου περιπέτειες στη ζούγκλα. 
Δεν είναι που δεν φτύνει μόνο ο αρχηγός των Μασάϊ, Έχει κι άλλο ελλάτωμα. Δεν γλύφει κιόλας.
Όσο για τ' άλλα που υπονοείται… Καιρός φέρνει τα λάπατα, καιρός τα παραπούλια. Όσο για τον κολιό, εκτάκτως φέτος θα έρθει αργά τον Σεπτέμβριο.